Pogorzela
Dość duży dwór z końca XIX wieku, bez wyraźnych cech stylowych, piętrowy, z dwoma wydatnymi ryzalitami po obu stronach korpusu głównego, nakryty płaskim dachem zakrytym prostą attyką, o wejściu poprzedzonym niedużym gankiem kolumnowym.
Pogorzela była co najmniej od XV wieku własnością Pogorzelskich, w których rękach pozostawała aż do 1658 roku, kiedy to trzy ostatnie panny Pogorzelskie z Pogorzeli podzieliły się spadkiem: Maria wniosła swoją część w dom Radzewskich, Krystyna w dom Bielickich, trzecia w dom Konarzewskich. Później Pogorzela należała do Olewińskich, następnie Zbijewskich. Pod koniec XVIII wieku znów nastąpiła kolokacja, gdyż mieli tu swoje działy: Drwęscy. Koszutscy, Szczytniccy i Taczanowscy. Później jedynymi właścicielami zostali Taczanowscy, którzy sprzedali Pogorzelę hrabiom Arco, a ci Rohrmannom, prawdopodobnie Niemcom, w których rękach była Pogorzela w 1887 roku. Później przeszła do Tyszkiewiczów. W połowie XIX wieku poczta odchodziła z Pogorzeli dwa razy dziennie. Tak jak dzisiaj, nie było tu wówczas kolei.
W 1930 roku Pogorzela należała do Stefana Tyszkiewicza. Majątek w 1926 roku liczył 1150 hektarów i miał gorzelnię.