Psie Pole
Oryginalny zameczek zapewne z trzeciej ćwierci XIX wieku, łączący elementy neogotyckie, jak kształt bryły, blanki, sterczyny, z elementami mauretańskimi – ganek wejścia o orientalnie wyciętych łukach spływających na smukłe kolumienki. Dość zwarty, w znacznej części piętrowy, złożony z różnej wielkości i wysokości brył stylizowanych na wieże, połączonych fragmentami ściany. Ten dwór-zamek będący bez wątpienia godnym dziełem swej epoki równie dobrze można by nazwać neogotycką willą.
Psie Pole, zwane też za czasów zaborów Hundsfeld, w 1887 roku liczyło 134 mieszkańców – 67 katolików i 67 protestantów – co w praktyce oznaczało 67 Polaków i 67 Niemców. W rękach niemieckich było już przed 1881 rokiem, kiedy to należało do spadkobierców po Niemcu nazwiskiem Bóhm. W okresie międzywojennym było własnością von Franków.
W 1930 roku właścicielem Psiego Pola był Niemiec Erich von Frank. Majątek w 1926 roku liczył 254 hektary.